Πάνος Τριγάζης: Από όλες τις ιδιότητες που με συνοδεύουν, για εκείνη του ακτιβιστή της ειρήνης νιώθω τη μεγαλύτερη τιμή
Με την ιδιότητα αυτή έγραψα και το βιβλίο«Ο Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης»,που είναι αφιερωμένο στα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη και την ίδρυση της Δ.Ν. Λαμπράκη.
Στην πρόσφατη εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου, μου έκανε την τιμή να παραστεί και ο πρεσβευτής της Παλαιστίνης στην Αθήνα. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να επισημάνω ότι ο ηρωικός παλαιστινιακός λαός και το εθνικοαπελευθερωτικό του κίνημα έχουν πλουτίσει το παγκόσμιο κινηματικό λεξιλόγιο με μια σπουδαία λέξη, την «ιντιφάντα», που στην πρώτη φάση της, το 1987-90, ήταν μια ειρηνική εξέγερση, κυρίως νέων ανθρώπων, στα κατεχόμενα, που εφάρμοσαν μεθόδους δράσης πολιτικής ανυπακοής στις δυνάμεις της κατοχής.
Σε ό,τι αφορά τα 50χρονα από τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, νομίζω ότι όλοι κατανοούμε γιατί έχει ιδιαίτερη αξία σήμερα να θυμόμαστε και να τιμούμε τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Γιατί ο Λαμπράκης συμβολίζει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Αποτελεί σύμβολο ανυποχώρητου αγώνα και ενότητας της Αριστεράς. Σύμβολο αντιρατσισμού, αντιιμπεριαλισμού και δράσης υπέρ της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Αναφέρθηκα στην «ιντιφάντα» και γιατί πιστεύω -όπως έχω γράψει κι άλλες φορές- ότι σήμερα χρειάζεται και η χώρα μας μια πολιτιστική «ιντιφάντα», δηλαδή ένα πλατύ κίνημα αξιών που μία από τις διαστάσεις του θα μπορούσε να είναι ένας συντονισμένος αγώνας για μιακουλτούρα ειρήνης, ιδιαίτερα στον χώρο της εκπαίδευσης, ικανή να θωρακίσει τη νεολαία μας απέναντι στα κηρύγματα της βίας και του μίσους, του σωβινισμού και του ρατσισμού.
Κατά τη γνώμη μου, η αντίσταση στον ρατσισμό και τον νεοναζισμό αποτελεί πρώτιστο φιλειρηνικό και δημοκρατικό καθήκον μας σήμερα. Όσοι δεν το κατανοούν αυτό, αγνοούν τα οδυνηρά διδάγματα της ιστορίας αυτού του τόπου και της Ευρώπης.
Μια κουλτούρα ειρήνης σημαίνει κανένας εφησυχασμός και καμία ανοχή στον μιλιταρισμό και στον πόλεμο, καθώς και σε φιλοπόλεμες θεωρίες, όπως η περιβόητη «σύγκρουση των πολιτισμών» του Χάντιγκτον, ή σε μειωτικούς χαρακτηρισμούς για γειτονικούς λαούς.
Ακόμα μία σκέψη. Μερικοί θεωρούν ότι η διεκδίκηση της ειρήνης σημαίνει ενδοτισμό στα εθνικά θέματα ή απουσία πνεύματος ριζικής αμφισβήτησης της λεγόμενης «νέας τάξης πραγμάτων» στον κόσμο.
Δεν υπάρχει τίποτε αναληθέστερο. Και πάλι αγνοούνται τα διδάγματα της ιστορίας. Ας θυμηθούμε την Κύπρο, αλλά και τις μεγάλες ζημιές -στο διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο- που υπέστη η χώρα μας από την επίσημη πολιτική που ακολουθήθηκε έναντι της FYROM μετά το 1991.
Ας θυμηθούμε και κάτι άλλο. Ποιοι και πώς εκμεταλλεύθηκαν τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού για την εθνική ασφάλεια και τα προβλήματα στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις για να φέρουν την Ελλάδα στη σημερινή δεινή θέση, μέσω και των πολυδάπανων εξοπλισμών, στους οποίους οφείλεται πολύ μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους.
Η δική μου πεποίθηση είναι «Η ισχύς εν τη ειρήνη»! Και πιστεύω ότι ισχυρή Ελλάδα θα είναι μια φιλειρηνική Ελλάδα, μια Ελλάδα της φιλίας και της ισότιμης συνεργασίας με όλους τους λαούς και ιδιαίτερα με τους γειτονικούς.
Όσο για τη χώρα μας, δυστυχώς, δεν διαθέτει μεσογειακή πολιτική, ενώ θα έπρεπε να είναι στις προτεραιότητές της. Αν προσέξετε στον χάρτη, η Ελλάδα μοιάζει με απλωμένο χέρι προς την Μ. Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Και σ' αυτή την παράσταση πρέπει να αντιστοιχεί η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, την οποίαν ελπίζω ότι θα κληθεί να εφαρμόσει σύντομα μια κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Σημ: Το άρθρο αυτό βασίστηκε στην ομιλία του Πάνου Τριγάζη, στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του «Ο Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης», στις 8 Απριλίου 2013 στην Αθήνα.
εφημ. Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου